Starożytna architektura Bliskiego Wschodu ilustruje historię dwóch ogromnych potęg: bogów i królów. Te wątki możemy poznawać wyłącznie z zachowanych do dzisiaj ruin okazałych świątyń oraz pałaców. Niestety jeżeli chodzi o domy zwykłych ludzi bardzo dawno temu znikły one z powierzchni ziemi. Zachowane na terenie dzisiejszego Iraku starożytne zabytki pochodzące z mniej więcej z II tysiąclecia p.n.e. były w całości zbudowane z cegły. Wynikał to stąd że tereny te nie posiadały kamienia ani wystarczającej ilości drewna aby można z nich było stawiać budowle. Dlatego tez podstawowymi materiałami budowlanymi stosowanymi w starożytnym Bilskim Wschodzie była przede wszystkim cegła oraz częściowo kamień. Powierzchnię murów natomiast często ozdabiani za pomocą płytek ceramicznych oraz płaskorzeźb. Dekoracje te dodatkowo były polichromowane oraz uzupełniane inskrypcjami. Budowlą budzącą największy podziw starożytnego Bliskiego Wschodu jest disco dobrze zachowany ziggurat w Ur. Podobnym zainteresowaniem cieszy się domniemana wieże Babel czyli wielki ziggurat Etemenanki w Babilonie. Ponadto wśród obiektów często odwiedzanych przez turystów jest również pałac w Persepolis, którego budowę rozpoczęto za czasów Dariusza I, pałac Sargona, Brama Isztar będąca jednym z ośmiu głównych wjazdów do Babilonu, Świątynia Salomina, w której według Starego Testamentu przechowywano arkę przemierza z Tablicami Dekalogu, twierdza Van Kalesi, pałac Ktezyfont czy pałac Persepolis.Wszystkie te budowle zachwycają architektonicznymi rozwiązaniami często opartymi na innych kulturach. Liczne, często występujące płaskorzeźby oraz dekoracje to dowód ogromnego wkładu jaki wnieśli w budowę tych świątyń architekci oraz budowniczy. Budowle te należą do największych osiągnięć architektonicznych starożytnej epoki.
